Meneer woont al jaren samen met zijn vrouw in een flat naast de A4 in Schiedam en heeft de veranderingen voor zijn deur met nieuwsgierigheid gevolgd. Van een dijk waarop gewandeld en gespeeld werd tot bouwplaats en weer terug naar een dijk met recreatieve mogelijkheden. Vanuit de woonkamer kijkt hij naar het oplopende pad dat naar het dak van de A4 leidt. Wat zou ik daar graag een kijkje nemen zegt hij tijdens onze eerste ontmoeting.
Dat lijkt me een mooi doel om voor te gaan antwoord ik. Verrast kijkt hij me aan, dit antwoord had hij niet verwacht. Denk je dat me dat gaat lukken?
Hij vertelt me een aantal maanden terug gevallen te zijn tijdens het uitstappen van de lift. ‘Op een flinke bult op mijn hoofd na had ik verder geen klachten maar ik ben er wel behoorlijk van geschrokken. Hierdoor ben ik de afgelopen maanden steeds minder naar buiten geweest. Boodschappen doen met mijn vrouw lukt nog wel maar wandelen in het park hier beneden heb ik niet meer gedaan’.
Als ik verder ga met het onderzoek wordt duidelijk dat de kracht van zijn benen en zijn balans verminderd zijn. Meneer zit tegenwoordig altijd in dezelfde stoel omdat hij alleen daaruit kan opstaan. Samen nemen we een aantal oefeningen door waar meneer direct mee aan de slag gegaan is, blijkt uit onze tweede afspraak.
Tijd om de eerste meters in het parkje te gaan maken, met de rollator. Tijdens het wandelen moet meneer steeds even stoppen om uit te rusten. Toch lukt het om het parkje achter de flat te bereiken.
Vermoeid maar tevreden gaan we even later in gesprek. We maken afspraken over de oefeningen en de wandelingen die meneer komende week samen met zijn vrouw zal maken. In de weken die volgen verleggen we keer op keer de grens, telkens lopen we een lantaarnpaal verder voordat we terugkeren. Meneer begint het lopen weer leuk te vinden en durft ook zonder zijn vrouw, ‘zijn rondje’ te maken. Pauzes heeft hij steeds minder nodig, het looptempo gaat omhoog en ook zijn vertrouwen komt stapje voor stapje terug, mooi om te zien. De eindstreep is in zicht….
Donderdagmorgen ben ik op de fiets vanuit Vlaardingen onderweg naar meneer in Schiedam, het zonnetje schijnt. Ik denk aan zijn wens; Zou het hem vandaag lukken om bovenop de dijk te komen? We gaan ervoor besluiten we even later samen. Meneer pakt zijn rollator en we gaan op weg, gevolgd door zijn vrouw die foto’s zal maken als we de top bereiken. Als we nog één lantaarnpaal te gaan hebben kijkt hij even omlaag om te zien of zijn vrouw er staat. ‘Zo nu de laatste meters dan kan de vlag uit’ zegt hij. Zo gezegd zo gedaan, bovenaan keren we ons nog een keer om en zwaaien naar zijn vrouw. Wat ben ik trots op deze man, een top prestatie!
Dit verhaal maakt duidelijk dat ondersteuning vanuit de omgeving ontzettend waardevol is. De echtgenote van meneer stimuleert hem te oefenen en te wandelen en loopt regelmatig gezellig mee. Daarnaast hebben ze naar aanleiding van ons gesprek een aanpassing aangevraagd voor de drempel naar de galerij en is er een nieuwe rollator onderweg.